ماه نیروی گرانشی به زمین وارد می‌کند و باعث می‌شود سیاره ما کمی تخم مرغی شکل شود. این پدیده تأثیر زیادی بر آب‌های زمین دارد و بیشتر از عوامل دیگر باعث ایجاد جزر و مد می‌شود. جزر و مد باعث می‌شود که اقیانوس‌ها به سمت یک طرف سیاره انباشته شوند و “برآمدگی جزر و مدی” تشکیل شود. این برآمدگی هنگام چرخش ماه، همراه آن به اطراف کشیده می‌شود.
از آنجا که زمین سریعتر از ماه می‌چرخد – ۲۴ ساعت در مقابل ۲۷.۳ روز ماه – این برآمدگی کمی جلوتر از موقعیت ماه در مدار حرکت می‌کند. ماه سعی می‌کند با این برآمدگی همگام شود و عملاً تلاش می‌کند سرعت زمین را کاهش دهد. این فرآیند باعث می‌شود که سرعت چرخش زمین به تدریج در طول زمان کاهش یابد.
از آنجایی که این دو جسم آسمانی از طریق گرانش با هم تعامل دارند، این کشش باعث می‌شود زمین انرژی خود را از دست بدهد و ماه انرژی می‌گیرد. نتیجه این انتقال انرژی این است که ماه به آرامی از زمین دور می‌شود و به میزان ۳.۸ سانتی‌متر در سال از ما فاصله می‌گیرد. این فرآیند میلیون‌ها سال است که ادامه دارد و هم بر طول روز زمین و هم بر موقعیت ماه نسبت به زمین تأثیر می‌گذارد.