طاووس‌ها برای جذب جفت، پرهای خود را باز و گسترده می‌کنند و نمایشی چشمگیر از رنگ‌های زیاد را به طور هم‌زمان ارائه می‌دهند. روی هر یک از پرها طرحی شبیه چشم رنگین‌کمانی به نام اسلوس وجود دارد.
به علت وجود نانوساختارهای موجود در هر اسلوس، روی دم طاووس یک نقطه سیاهِ بنفش‌رنگ ایجاد می‌شود که توسط دایره‌های طلاییِ سبز آبی و برنزی متحدالمرکزی احاطه شده است که تنوع رنگی بی‌نظیری را به نمایش می‌گذارد.
وقتی که اسلوس‌ها پوشانده می‌شوند، موفقیت طاووس‌ها در میزان باروری تقریباً به صفر می‌رسد، بنابراین اگر آن‌ها بخواهند ژن‌های خود را به نسل بعدی منتقل کنند، گسترش پرهای آن‌ها بسیار مهم است.
تصور می‌شد که جذابیت دُم پر از نقش‌ونگار طاووس به این دلیل است که بسیار سنگین است زیرا اگر طاووس نر زنده در اطراف بچرخد و شکار نشود، نشان می‌دهد که او یک نر قوی است و می‌تواند زنده بماند حتی اگر چنین زیورآلات سنگینی را با خود حمل کند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که طاووس‌ها ارتباط چندانی با پرواز یا حداقل برخاستن از زمین ندارند. یک‌لحظه صبر کنید! آیا طاووس‌ها می‌توانند پرواز کنند؟
این واقعیت که یک طاووس بتواند پرواز کند دقیقاً همان چیزی است که آن‌ها را برای جفت احتمالی‌شان تأثیرگذارتر می‌کند آن‌ها با وجود داشتن چنین دم بزرگی، می‌توانند این کار را به‌خوبی انجام دهند.
دم طاووس تأثیر مخربی بر عملکرد پرواز در هنگام برخاستن از زمین ندارد و فقط وسیله‌ای برای جذب جنس مخالف است. اما داشتن چنین دُم زیبایی تأثیر محدودی برای برخاستن از زمین و پرواز دارد.