سحابی که مشاهده می‌کنید، سحابی سیاره‌ای NGC 6302 است که با نام «سحابی پروانه» نیز شناخته می‌شود. این سحابی که طول بال‌های گازی آن 3 سال نوری است و از یک ستاره مرکزی در حال مرگ پرتاب می‌شود، یکی از پیچیده‌ترین سحابی‌های سیاره‌ای است که تاکنون مشاهده شده است. آنچه مانند بال‌های پروانه ظریف به نظر می‌رسد، در واقع نمایش طوفانی از گاز است که دمای آن در حدود 20000 درجه سانتیگراد است.
در قلب این آشفتگی کیهانی، یک ستاره در حال مرگ قرار دارد که تقریباً پنج برابر خورشید جرم دارد. وقتی پوشش گازی ستاره مرکزی فرومی‌پاشد، موجی از اشعه ماورا بنفش ساطع می‌شود که باعث درخشش مواد خارج شده است.
این سحابی در کهکشان راه شیری و در صورت فلکی عقرب است و تقریباً 3800 سال نوری از ما فاصله دارد. گازهای درخشان لایه‌های بیرونی ستاره را تشکیل می‌دهد که به تدریج در طول 2200 سال نوری دفع می‌شود. عجیب‌تر آنکه ستاره مرکزی از در حلقه‌ای از غبار به شکل دونات از معرض دید پنهان می‌ماند.
دمای سطح سحابی پروانه بیش از 220000 درجه سانتیگراد تخمین زده می‌شود که مشخص می‌کند این ستاره یکی از داغ‌ترین ستاره‌های شناخته شده در کهکشان راه شیری است.
این باله‌های آسمانی ترکیبی از زیبایی و خشونت را به نمایش می‌گذارند که یادآور تعامل پیچیده بین مرگ و زندگی در کیهان هستند، جایی که حتی ستارگان در حال مرگ نیز میراثی خارق‌العاده از خود به جای می‌گذارند.