بیش از 250000 سرباز در طول جنگ جهانی اول، متحمل درد و رنج ناشی از «موج‌گرفتگی» شدند. اصطلاح «موج‌گرفتگی» در سال 1915 توسط افسر پزشک “چارلز مایرز” ابداع شد.
در آن زمان پزشکان معتقد بودند که این بیماری یعنی «موج‌گرفتگی» ناشی از آسیب فیزیکی به سیستم عصبی در طی گلوله‌باران یا حملات سنگین موشکی است، اما نتایج یافته‌های بعدی وجه دیگری را نشان داد.
طبق این یافته‌ها، حتی افرادی که به شکل مستقیم در معرض تیراندازی یا بمباران قرار نگرفته بودند نیز به اندازه‌ی افرادی که زیر آتش سنگینِ بمباران و تیراندازی قرار داشتند، آسیب‌دیده بودند.
امروزه، این بیماری با نام اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شناخته می‌شود.
اصطلاح «موج‌گرفتگی» یادآور زخم‌های نادیدنی افرادی است که وحشی‌گری‌های تکان‌دهنده را در طول جنگ به چشم خود دیده و تحمل کرده‌اند.
این بیماری تأکیدی بر تأثیر عمیق و جبران‌ناپذیر صدمات ناشی از «جنگ» بر روح و روان انسان است. بررسی در این زمینه فراتر از آسیب‌های جسمی است و به پیچیدگی‌های مربوط به سلامت روان و میزان تحمل انسان‌ها پرداخته است.