مثلا کیفش را برای بار چندم چک کند تا مطمئن شود که همه برنامه ی فردایش را جمع کرده یا مثلا تکالیف خود را پاک کرده و از نو بنویسد؟ یک سوال را بارها و صرفا برای اطمینان از اینکه پاسخ را درست شنیده است مطرح نماید؟ یا بعد از سرویس بهداشتی چندباره دست های خود را بشویند؟ و قتی از او نظر خواهی می کنید اغلب با مشکل مواجه شود و در پاسخ بگوید “نمی‌دانم”؟ معلمش به شما بگوید که او اصلا تمرکز ندارد و حتی بعد از چندین بار توضیح متوجه مطالب نمی شود؟
تمامی این موارد مربوط به “اختلال ocd” یا همان وسواس “فکری عملی” است که شامل افکار ناراحت کننده و وسواس گونه می باشد و رفتارهای جسمی یا ذهنی تکراری و اجباری دارد.
کودکان مبتلا به این اختلال در یک چرخه‌ی استرس‌زا از افکار، اضطراب و عادت‌ها گرفتار می‌شوند.
وسواس فکری به افکاری گفته می‌شود که ناخواسته وارد ذهن فرد می‌شوند و او را با میزان زیادی از اضطراب و پریشانی مواجه می‌سازد. وسواس عملی یا رفتارهای تشریفاتی نیز به اعمالی گفته می‌شود که فرد برای ساکت شدن و یا حداقل کمتر شدن شدت افکار خود انجام می‌دهد.
تشخیص این اختلال کمی دشوار است و اغلب به وسیله ی متخصصان این حوزه قابل تشخیص است
هنوز مشخص نیست که علت اصلی این بیماری چیست اما نظریه های مختلفی وجود دارد. عوامل ژنتیکی ، عصبی ، رفتاری ، شناختی و محیطی ممکن است در به‌وجود امدن این اختلال غیرقابل انکار است.
از مضرات این بیماری می توان به پایین آمدن عزت نفس، عدم توانایی رعایت روال عادی زندگی، مشکل در تکمیل تکالیف تحصیلی و شکل گیری یا حفظ دوستی و سایر روابط اشاره کرد.